این روزها مشغول خواندن کتاب “فقر احمق میکند” کاری از انتشارات ترجمان هستم که تقریبا چیزی نماده به پایان برسد. اما من دوست داشتم زودتر اینجا در موردش بنویسم.

موضوع اصلی کتاب در رابطه با کمیابی است. ایده های متعددی را به من داده که به زودی در موردشان خواهم نوشت.مترجم عنوان کتاب را هوشمندانه به “فقر احمق میکند” ترجمه کرده.

در ادامه بخشهایی از مقدمه کتاب را اینجا می آورم.

منظور از کمیابی برخورداری از چیزی کمتر از مقداری است که فکر میکنی نیاز داری.

کمیابی ذهن را تسخیر می کند. همان طور که افراد درگیر گرسنگی مهلک به چیزی جز غذا فکر نمی کنند، همه ی ما، در مواجهه با هر نوع کمیابی، جذبش می شویم. ذهن به شکلی خودکار و پرقدرت به سمت نیازهای برآورده نشده متمایل می شود. آن نیاز برای افراد گرسنه غذا است، برای افرادی که سرشان شلوغ است ممکن است پروژه ای باشد که باید تمامش کنند، برای کسی که دچار تنگدستی شده می تواند پرداختی اجاره ی این ماه باشد برای افراد تنها می تواند نبود هم نشین باشد.کمیابی چیزی بیش از نارضایتی حاصل از کم داشتن یک چیز است.کمیابی شیوه ی تفکر ما را تغییر می دهد و خود را به ذهن ما تحمیل می کند.

تسخیر توجه می تواند یک تجربه را نسبت به واقعیتش دچار تغییر کند.