مجتبی مهاجر

دیروز که به پست قبل سر زدم دوباره بخونمش یه چیزی به ذهنم رسید.اینکه ممکنه یک جامعه ی بزرگ از انسانها هم گاهی چیزهایی رو گم کنن یا فراموش کنن.و بعد از پیدا کردن یا یادآوری مجددش کمی غیر منطقی و صرفا بخاطر تداعی خاطرات گذشته بهش علاقه مند باشن.

شاید یکی از خوبی های توصیه به مطالعه ی تاریخ هم همین باشد.که پیدا کردن گاه و بی گاه خاطرات خوش گذشته ما را از آینده غافل نکند.