مجتبی مهاجر

عشق،یعنی اینکه بتوانیم و بخواهیم که آنهایی که برایمان مهم هستند،آنچه را که می خواهند انتخاب کنند،بدون اصرار بر اینکه انتخاب آنها،رضایت ما را تامین کند.

وین دایر

نمیدونم این عبارت از وین دایر رو برای اولین بار کجا دیدم.امروز که داشتم کتابام رو مرتب می کردم یه برگه ی کوچیک از لابلای یکیشون افتاد بیرون که این عبارت روش نوشته شده بود.عجیبه که کلا این عبارت رو فراموش کرده بودم.بخاطر نیاوردم که چرا ثبتش کردم یا احساسم نسبت بهش تو اون لحظه چی بوده.اما سه تا نکته احساس عجیبی رو در من ایجاد کرد.اولی دست خطم،دومی برگه ای که روش نوشته بودم،سومی تاریخ زیر یادداشت.

مجموعه ی اینها منو به این فکر انداخت که شاید یکی از بهترین لذتها یا نعمتها میتونه گم کردن یا از دست دادن چیزهای دوست داشتنی و پیدا کردن دوباره ی اونها بعد از مدتها باشه.