ساعاتی خوش در کنار استاد محمدعلی بهمنی
فرصتی پیش آمد تا چند ساعتی در کنار استاد محمدعلی بهمنی باشم.هیچ گاه فکرش را نمی کردم که ایشان را از نزدیک ببینم و مصرع اول بیتی از اشعارشان، که معمولا با خود زمزمه میکنم را من بخوانم و استاد با مصرع دوم کاملش کنند.
آن بیت این بود:
خون هر آن غزل که نگفتم به پای توست آیا هنوز آمدنت را بها کم است؟
تصویر دو اتفاق خوب دیگر از آن شب را اینجا می گذارم
همیشه ایام بکام و شاد باشید
ممنونم.